Dorpstraat 74 - 7957 AW De Wijk
Correspondentieadres: Monique Hammann, Nicolaes Maesstraat 41, 7944 CN Meppel
Frits is thuis. Gelegenheid tot condoleren en afscheid nemen zondag 27 december
van 15.00 tot 17.00 uur.
De begrafenisplechtigheid zal plaatsvinden op maandag 28 december om 14.00 uur
in de kapel op de RK Begraafplaats St. Barbara aan de Nieuwlandseweg 40, 1215 DA Hilversum.
Na de begrafenis is er nog gelegenheid elkaar te ontmoeten in cafe Dodok, Larenseweg 1a in Hilversum
De begrafenisplechtigheid op de RK Begraafplaats St. Barbara is erg mooi en waardig geweest, ik denk dat iedereen daar met een warm en ieder met zijn eigen momenten van herinnering afscheid heeft kunnen nemen van Frits.
In de Wijk vanuit hun huis, is Frits naar de begrafenisbus gedragen door de kinderen langs een ereboog van de kleinkinderen. De vlag half stok, zacht waterig zonnetje en lichte bries. een moeilijk maar mooi moment.
Het is een heel fijn gevoel om samen met de familie en Frits deze laatste tocht samen en dicht bij elkaar door te brengen, heel apart en toch, rust voor enkele laatste momenten samen. Even tijd om samen terug te denken aan de mooie momenten samen. Dit geeft een heel warm en vertrouwd begin aan deze moeilijke dag.
Aangekomen bij de begraafplaats zijn de laatste 100 meter met de bus naar de begraafplaats, zoals dat hoort, voorgegaan door de uitvaart begeleiders. dit zal Frits mooi gevonden hebben, hij houdt wel van deze kleine details.
Op de begraafplaats is Frits door de kleinkinderen naar de kapel gebracht, beetje onwennig maar allemaal heel mooi gedaan. Vooraf alle kleinkinderen een waardige buiging, 2 x diep ademhalen en gaan. Voorop zijn foto, gevolgd door de voorgangers, Frits met kleinkinderen, Ma en de kinderen. De mensen die afscheid kwamen nemen vormde een ere boog waarlangs Frits naar de kapel wordt gebracht.
Heel mooi, heel droef, heel warm.
Frits is in de kapel mooi in het middelpunt geplaatst, niet iets waar hij graag stond maar vandaag zeker wel verdient. De bloemstukken waren erg mooi, 10 kaarsjes voor elk van de kleinkinderen brandde, en zijn foto mooi in het zachte zonnetje, hel voelde alsof hij vandaag de warmte nog wilde uitstralen om ons verdriet te verzachten.
De dienst is ingeleid met een lied van Andre Rieu, The last Rose. [Klik hier om te luisteren]
Aansluitend hebben Wendy en Monique de woorden van To mooi voorgedragen:
Lieve Frits.
Mijn lieve zorgzame man, vader en opa.
We hebben je los moeten laten en gunnen je de eeuwige rust.
Je was een harde werker en altijd druk bezig zodat we als gezin goed
konden leven.
Heel wat jaren heb je met liefde voor je werk in de familie stomerij
gewerkt altijd was je onderweg om te zorgen dat het vieze en schone goed
op zijn plek kwam.
Als je tijd had was je altijd aan de klus iedereen kon een beroep op je
doen niks was je te gek.
We hebben vaak moeten lachen als je weer onderuit ging omdat je jezelf
pijn had gedaan.
Na ons pensioen zijn we naar Drenthe verhuisd ver weg van de zaak en de
vliegtuigen zodat we rust zouden krijgen, maar die rust werd nog meer
drukte want als er iets was reed je gewoon even heen en weer om het op
te lossen.
De laatste jaren gingen we samen ook vaak naar Hongarije heerlijk er
even tussen uit voor een maandje.
Wat hebben we daar samen fijne tijden gehad, niet wetende dat afgelopen
oktober onze laatste keer zou zijn.
Lieve frits in goede en in slechte tijden altijd waren we er voor
elkaar, nu moet ik het alleen gaan doen ,ik zal je missen
Heel veel liefs To
Aansluitend Frans Bauer met een indrukwekkende tekst N trein naar niemandsland. [klik hier om te luisteren]
Er rijdt een trein
Naar het niemandsland
Hij is op weg naar het beloofde land
En onderweg hoor je de Engelen zingen
Het lijkt een droom dat hemelse gezang
Als eindstation
Het Paradijs
Het kaartje is een enkele reis
Daar zul je ooit voorgoed de rust gaan vinden
Al krijgt niemand hier van een bewijs
Er rijdt een trein naar niemandsland
daar waar het helse vuur voor niemand brandt
Alleen een vlam zal iedereen verwarmen
Het is de liefde waar je naar verlangt
Het afscheid doet een ieder pijn
Je wilt zo graag nog bij die ander zijn
Wat overblijft zijn duizend mooie dromen
Maar jouw hart zit in die laatste trein
Zie de deur op jou verlichten
Ver tot aan de hemelpoort
Daar herken je weer gezichten
Het is daar waar jij behoort
Er rijdt een trein
Naar het niemandsland
Hij is op weg naar het beloofde land
En onderweg hoor je de Engelen zingen
Het lijkt een droom dat hemelse gezang
Als eind station
Het Paradijs
Het kaartje is een enkele reis
Daar zul je ooit voorgoed de rust gaan vinden
Al krijgt niemand hier van een bewijs
De trein die stopt voor jou in paradijs
Sine Labore Nihil, Zonder arbeid niets,
Zijn levens motto
Tja waar blijft de tijd,
Pa, Ma, als klein kind kijk je tegen ze op
en ze hebben voor alles een oplossing,
dan kom je in de pubertijd en zijn het een stelletje zeurpieten
die niet weten hoe de wereld in elkaar steekt.
Verderop in de 20 begin je zelf volwassen te worden
en besef je dat ze toch vaak wel gelijk hebben gehad,
de tijd gaat verder
je word zelf ouder.
Nu ben ik zelf bijna 50, en mijn kinderen in de leeftijd dat ik thuis erg vervelend was,
met de tijd komt het begrip wat ouders meemaken,
wat ouders ervaren,
ik kan nu zeggen,
respect voor alle ouders in het algemeen,
maar zeker ook voor onze..
In Pa zijn leven zijn enige gevechten die we samen aan gegaan zijn.
Je leert elkaar dan kennen en weet wat je aan elkaar hebt.
Later besef je dat je Vader niet alleen je Vader is,
maar meer een vriend die er altijd is,
voor je klaar staat en durft nieuwe uitdagingen aan te gaan,
kleine maar zeker ook grotere.
Wie durft er op de leeftijd dat de gemiddelde 60 plusser de geraniums op zoekt,
nog zo veel te initieren,
wie durft er met 82 jaar de volledige zorg van mijn Moeder op zich te nemen en haar uitzicht te geven op een leven verder samen,
niet alleen uitzicht maar dat ook met al zijn krachten en al zijn energie voor elkaar krijgt.
Das mijn Vader,
Das onze Vader,
Das mijn Vriend,
das onze Vriend,
Daar ben ik trots op.
Vandaag, ben ik verdrietig, klopt,
hij had nog veel plannen en wilde nog zo veel met mijn moeder samen,
zijn kinderen(en hij beschouwde alles wat aan is komen waaien ook als zijn kinderen),
zijn kleinkinderen waar hij van allemaal even veel van houd en alles voor over had,
zijn vrienden waar hij graag mee samen was.
Vandaag ben ik ook gelukkig, gelukkig ja,
dat mijn Vader en Vriend
zo lang in goede gezondheid heeft mogen rond stuiteren
met al zijn energie, mensen het leven "lastig" gemaakt heeft op zijn eigen unieke manier,
dat hij meer uit het leven heeft gehaald dan mogelijk is.
Dat hij tot het laatst 50 is gebleven in zijn gedachte,
en mijn moeder nog steeds zag als jonge chick.
Hij tot voor kort de mogelijkheid heeft gehad zo te kunnen leven,
das Pa.
Gelukkig dat hij niet lang heeft hoeven lijden,
niet lang pijn heeft gehad,
geen kasplantje geworden is.
Pijn,
ja pijn doet het wel,
en ik denk bij vele,
en dat mag ook.
De laatste dagen,
De laatste weken,
heb ik regelmatig moeten huilen,
ik zal hem nog vaak missen,
we liepen niet elke week bij mekaar de vloer plat,
integendeel.
Doch deze band,
zoals een band met een goede Vriend had ik nooit willen missen en heeft mij gesterkt.
Ook groot mag je pijn hebben om verlies,
ook groot mag je huilen.
Vandaag draag ik niet alleen mijn Vader naar het graf,
maar een van mijn beste Vrienden,
een waar ik altijd van op aan kon,
een die niet altijd snapte wat er in mijn hoofd omging
maar wist dat het goed zou komen,
dapper en met open vizier.
Vandaag, zeker een van de moeilijkste dagen in mijn leven,
wil ik straks afsluiten met het plaatsen van en veldsteen op je graf.
Deze steen is bij ons in de tuin gevonden,
je had gelijk een binding met deze steen,
we hebben die samen gevonden als 2 avonturiers toen je bij ons aan het klussen was.
Gelijk zij je dat deze op je graf zou moeten komen als je later groot zou zijn.
Ik spreek denk ik namens de gehele familie
als ik luid zeg dat je voor ons de grootste "kei" in ons leven bent
en trots plaats ik straks deze kei als symbool van een uitzonderlijke vriendschap, als symbool van een uitzonderlijk Man, Echtgenoot, Vader en Opa.
Een van onze laatste avonturen was die naar Hongarije,
een plek waar we veel samen hebben beleeft
en veel plezier hebben gehad,
waar we warm zijn ontvangen
en ik denk beide een 2e thuis hebben gevonden.
Om hier nog een keer samen aan terug te kunnen denken heb ik een traditioneel muziekstuk mee wat daar nog steeds gespeelt wordt op de accordeon.
dit stuk is door de oorspronkelijke eigenaar van je 2e thuis en vader van onze goede vrienden Pal en Anna, George Brambauer, gespeelt.
Het stuk heet "Heimweh".
Ik ga je missen Pa, ik ga je missen.
Heute in der Nacht (Wemender Quartett)
Heute in der Nacht bin ich aufgewacht und hab' geweinet
Oh du stiller Stern, in der weiten Fern sei mir gegrusset.
Ich hab' dich so wonnig so schon, wohl in der Heimat gesehen,
weisst du, was das heisst, Heimweh.
Alles rings umher, ist so still, so leer, traurig rauscht das Meer, Heimweh.
Gruss das Dorflein mein, gruss mir jeden Stein und jeden Baum.
Steht wohl noch die Bank, wo die Amsel sang am Waldessaum.
Wenn du mein Mutterlein siehst, sag nicht, wie weh es mir ist,
weisst du, was das heisst, Heimweh.
Tag auf Tag vergeht, keiner mich versteht, und mein Herz vergeht, vor Heimweh.
Tag auf Tag vergeht, keiner mich versteht, und mein Herz vergeht, vor Heimweh.
Een gedicht wat Wendy erg heeft geraakt en de laatste weken kracht heeft gegeven.
Ik mis je als ik naar de hemel kijk,
en de wolken zo zie jagen.
Dan denk ik met liefde terug aan jou,
al voel ik me nu verslagen.
Ik mis je, hier op aarde.
Ik mis je, het doet pijn.
Ik zou nog heel graag even
bij jou willen zijn.
Rust zacht lieve papa,
ik hou van jou.......
In de vroegte van de morgen
Sprak je zachtjes mijn naam
En ik wist dat je me zeggen zou
Dat het tijd was om te gaan
Je zei schat maak je geen zorgen
Ik zal altijd bij je zijn
En ik wist dat je de waarheid sprak
Door hoe je keek naar mij
Toen je zei, toen je zei
Ik ben klaar om op reis te gaan
Aan de andere kant te staan
Voorbij de grens ik sluit mijn ogen
voor alles wat er komen gaat
'T is laat
Ik ben klaar om op reis te gaan
Ik heb alles wel gedaan
Pak mijn hand en voel het stromen
De liefde die ik bij me draag
Ik vraag je
Breng me naar het water
Breng me naar het meer
En leg me neer
Het was even voor de middag
Je lichaam liet je vrij
En de rust die uit je ogen sprak
Maakte zich meester van mij
Ik dacht aan wat je zei, wat je zei
Ik ben klaar om op reis te gaan
Aan de andere kant te staan
Voorbij de grens ik sluit mijn ogen
voor alles wat er komen gaat
'T is laat
Ik ben klaar om op reis te gaan
Ik heb alles wel gedaan
Pak mijn hand en voel het stromen
De liefde die ik bij me draag
Ik vraag je
Breng me naar het water
Breng me naar het meer
En leg me neer
En leg me neer
Ik ben klaar om op reis te gaan
Aan de andere kant te staan
Voorbij de grens ik sluit mijn ogen
voor alles wat er komen gaat
'T is laat
Ik ben klaar om op reis te gaan
Je hebt alles voor mij gedaan
Dus pak mijn hand en voel het stromen
de liefde die ik overdraag
Ik vraag je
Breng me naar het water
Breng me naar het meer
Breng me naar het water
Voor de allerlaatste keer
Breng me naar het water
Breng me naar het meer
Breng me naar het water
voor de allerlaatste keer
Breng me naar het water
Breng me naar het meer
En leg me neer
En leg me neer
Lieve papa,
ik wil je graag laten weten wat ik voor je voel maar spreken op jouw begrafenis door alle
tranen en emoties gaat me niet lukken, bij deze.
Ik heb dezelfde ogen
En ik krijg jouw trekken om mijn mond
Vroeger was ik bezig
en jij was altijd weg
Maar we hebben onze rust gevonden
En we zaten naast elkaar
En we zeiden niet zoveel
Voor alles wat jij deed
Heb ik hetzelfde ritueel
oh Papa
Ik lijk steeds meer op jou
Ik heb dezelfde handen
En ik krijg jouw rimpels in mijn huid
Jij had jouw ideeën
Ik heb mijn ideeën
En we zwerven in gedachten
Maar we komen altijd thuis
En de waarheid die je zocht
die je nooit hebt gevonden
Ik zoek haar ook
En tevergeefs
Zolang ik leef
Want papa, ik lijk steeds meer op jou
Vroeger was je vaak weg
En god wat heb ik je gemist
Maar jouw woorden
Ze liggen op mijn lippen
En ik praat nu
Zoals jij vroeger praatte
Ik heb een goddeloos geloof
En ik hou van elke dag
En misschien ben ik geworden
Wat jij helemaal niet zag
Maar papa, ik lijk steeds meer op jou
En jij gelooft in het Goede
Dus jij gaat naar de hemel
En ik geloof in jouw
Dus we komen elkaar na de dood
vast weer tegen
Maar papa
Ik hou steeds meer van jou
Ik heb een goddeloos geloof
En ik hou van elke dag
En misschien ben ik geworden
Wat jij toen in me zag
want papa, ik lijk steeds meer op jou
Papa ik hou zo veel van jouw.
Dan is het moment gekomen om Frits naar zijn laatste rust plaats te brengen, de kist is wederom door de kleinkinderen naar het graf gedragen. een zwaar moment voor allen.
Tijdens deze laatste momenten samen hebben we geluisterd naar Meav , The last Rose of summer. [klik hier om te luisteren]
"The Last Rose Of Summer"
'Tis the last rose of summer left blooming alone
All her lovely companions are faded and gone
No flower of her kindred, no rosebud is nigh
To reflect back her blushes and give sigh for sigh
I'll not leave thee, thou lone one, to pine on the stem
Since the lovely are sleeping, go sleep thou with them
Thus kindly I scatter thy leaves o'er the bed
Where thy mates of the garden lie scentless and dead
So soon may I follow when friendships decay
And from love's shining circle the gems drop away
When true hearts lie withered and fond ones are flown
Oh who would inhabit this bleak world alone?
This bleak world alone